سروش

سروش...

از تو ممنونم برای بودنت پای تمام بودن و نبودنهابرای تحمل و صبر و ادامه دادنت از تو ممنونم رفیق برای تمام وقتایی که خواستم ببرم اما تو نبریدی و موندی ممنونم از تو که قلبت تپید حتی وقتی سخت بود .. از تو ممنونم که چشمات دید وقتی تاریک بود .. از تو ممنونم که اندیشیدی فکر کردی و افتراق دادی وقتی غبار الود بود از تو ممنونم که سعی میکنی از بین هزاران هزار حرف ، گفتنی بشی و به بیان برسیاز تو ممنونم بااینکه قدرتو اونجور که شایسته ات نبود شناختم ، اما شایسته و سزاوار و در خور تحسین ، بلند بالا موندی و سرافرازم از تو ممنونم یکسال دیگه رسید تا مسیرو نگاه بندازیم و ببینیم که روشن تر و توانمند تر و غنی تر ، حالا کیک کوچیک تولدتو بدون شمع ،ارزو میکنی و میبری و تقسیم میکنی شاید سهممون یه تیکه ی کوچیک از کیک بود اما ارزوهای بزرگی همراهش بود تا نوش جان کنیم و بره تا عمق وجودم .. تولد امسال ، با چشم باز کردنم از خواب شروع شد در خوابالودترین حالت ممکن ، کی فکرشو میکرد ؟ … امسال ، به قول سال گذشته تا حد زیادی پایبند بودم وآفرین .و امیدوارم و مطمعنم سال دیگه روز میلاد ، در حالی ارزو میکنم که ارزوهای امسالم یک به یک محقق شدن ، قوی تر و توانمند تر و غنی تر از گذشته ، خیلی بی نیاز تر ، و شادم برای نیاز هایی که اگر تونستم ، خودم بر طرف کردم و اگر نتونستم ، از بین بردمشون ، شادم برای این قدرت. برای این ثابت قدم یودن سروش...